How can Sikh symbols be better understood in non-Sikh communities?

Dear Prabh ji,

Waheguru ji ka Khalsa, Waheguru ji ki Fateh!

In response to your question about the Sikh Kakars (i.e. Five Ks (ਪੰਜ ਕਕਾਰ Pañj Kakār), which are: kesh (unshorn hair), kangha (a comb for the kesh, usually wooden), kara (a bracelet, usually made of iron or steel), kachera (a white undergarment), and kirpan (a small sword of any size, shape or metal) the undersigned wants to say that the Five Ks are not just symbols, but are articles of faith that collectively form the external identity and the Khalsa devotee’s commitment to the Sikh Rehni, ‘Sikh way of life’. A Sikh who has taken Pahul is required to keep all the five Ks, being the command of Tenth Guru Person, Guru Gobind Singh Sahib.

Besides wearing the Five external Kakkars, a person, who takes Pahul (Commonly understood as Amrit) from the Five Beloved Ones (ਪੰਜ ਪਿਆਰਿਆਂ ਕੋਲੋਂ), needs to improve his inner self, as per teachings of Guru Granth Sahib.
An effort has been made to summarise the same in the enclosed write up.

Hope it helps. If you have any further questions, please do ask. If you find any deficiencies, please point out the same, for improvement in future.

Regards,
Your Brother pe
————-
ਅੰਮ੍ਰਿਤਧਾਰੀ ਸਿੱਖ ਦੀ ਪੰਜ ਕਕਾਰੀ ਪਛਾਣ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਅੰਦਰਲੀ ਸਿੱਖੀ ਪਛਾਣ

ਗੁਰੂ ਦੇ ਸਿੱਖ ਨੇ:

੧. ਸਚਿਆਰ/ਗੁਣਵਾਨ (ਗੁਰਮੁਖ) ਬਣਨਾ ਹੈ ਤੇ ਚਾਹੇ ਸੁੱਖ ਆਵੇ ਚਾਹੇ ਦੁੱਖ ਆਵੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹੁਕਮ ਵਿਚ ਰਹਿਣਾ ਹੈ;
੨. ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਜੀਆਂ ਨਾਲ ਬਿਨਾਂ ਦੇਸ਼, ਕੌਮ, ਜਾਤ, ਗੋਤ ਆਦਿ ਦੇ ਵਿਤਕਰੇ ਦੇ, ਏਕ ਪਿਤਾ ਏਕਸ ਕੇ ਹਮ ਬਾਰਿਕ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਪੱਲੇ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਆਪਣਾ ਵੀਰ ਜਾਣਨਾ ਅਤੇ ਪਿਆਰਨਾ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਧਰਮ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਣਾ ਹੀ ਨਹੀਂ;
੩. ਦੂਜੇ ਦਾ ਦੁੱਖ ਦਰਦ ਦੂਰ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣਾ ਸਰਬੰਸ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰਨ ਤੋਂ ਵੀ ਪਿੱਛੇ ਨਹੀਂ ਹਟਣਾ;
੪. ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਾਣੀਆਂ ਵਿਚ ਇਕ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਹੋਣ ਦੇ ਗੁਰਮਤਿ-ਸਿਧਾਂਤ (ਮੰਦਾ ਕਿਸ ਨੋ ਆਖੀਐ ਜਾਂ ਸਭਨਾ ਸਾਹਿਬੁ ਏਕੁ) ਦੇ ਸਤਿਕਾਰ ਵਿਚ ਹਰ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲੋਂ ਚੰਗਾ ਜਾਣਨਾ ਹੈ;
੫. ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਸਦਾ ਯਾਦ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ, ਦੁਰਲੱਭ ਮਨੁੱਖਾ ਦੇਹੀ ਨੂੰ ਜਪਾਂ ਤਪਾਂ ਵਿਚ ਨਾਂਹ ਗਾਲ ਕੇ ਇਸ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਲਈ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਭੋਜਨ ਖਾਣਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਮਨ ਵਿਚ ਵਿਕਾਰ ਤੇ ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਰੋਗ ਉੱਠਦੇ ਹੋਣ।
੬. ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪੜਚੋਲਦੇ ਰਹਿਣਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਭੁੱਲ ਨੂੰ ਮੰਨਣ ਵਿਚ ਢਿੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ;
੭. ਪਰਾਇਆ ਹੱਕ ਮੁਰਦਾਰ ਖਾਣ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਸਮਝਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣੀ ਨੇਕ ਕਮਾਈ ਵਿਚੋਂ ਦਸਵੰਧ ਕੱਢ ਕੇ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਖ਼ਰਚਣਾ ਹੈ;
੮. ਭਰਮਾਂ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰਨਾ ਹੈ;
੯. ਪਰਾਏ ਧਨ, ਪਰਾਏ ਤਨ ਵੱਲ ਮੋਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨਾਲ ਵੇਖਣਾ ਮੌਤ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਸਮਝਣਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਬੁਰਾ ਕਰਨਾ ਤਾਂ ਦੂਰ ਰਿਹਾ, ਬੁਰਾ ਚਿਤਵਣਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ;
੧੦. ਮਿੱਠ ਬੋਲੜਾ ਅਤੇ ਬਚਨ ਦਾ ਪੱਕਾ ਹੋਣਾ ਹੈ;
੧੧. ਖਿਮਾਂ ਦਾ ਪੁਤਲਾ ਤੇ ਬਦਲੇ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਹੋਣਾ ਹੈ।

ਜੇਕਰ ਅੰਮ੍ਰਿਤਧਾਰੀ ਸਿੱਖ ਆਪਣੀ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਪੰਜ ਕਕਾਰੀ ਤੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਪਛਾਣ ਬਣਾ ਸਕਣ ਤਾਂ ਕੋਈ ਕਾਰਣ ਨਹੀਂ ਕਿ ਸਾਰਾ ਸੰਸਾਰ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਸਿੱਖ ਬਣਨਾ ਆਪਣਾ ਧੰਨ ਭਾਗ ਨਾਂਹ ਸਮਝੇ!